Begim kunlari vaqtim to'liq ishxonada o'tganligi sababli, asosiy bozorlik haridlarni dam olish kunlarida amalga oshiramiz. Oziq-ovqatlarni "optom" olishga Qo'yliq bozori qulayroq. Ham arzon, ham tanlov bemalol. Ko'pincha qoplab olinadigan mahsulotlar usha bozordan olinadi.
Bu safar bozorlik qilib bo'lib qaytayotsak, salatchilar rastasiga ko'zim tushdi. Uydagilarga "markovcha yoki chimchi"dan bo'lsa xech rad qilishmaydi. Ha mayli shuniyam olaqolaman degan niyatda sekin aylanib chiqdim odatga ko'ra hammasini solishtirib, surishtirib. Keyin bir tanishim aytgan maslahati yodimga tushib qoldi: "koreyscha salatlarni aynan koreyslar maromiga yetkazib tayyorlaydi" degandi.
Shunga bo'lsa kerak sekin qarab borsam, bir burchakda koreyslar yig'ilib olib savdoni "besh" qilib o'tirishibdi. Qator boshida o'tirgan koreys ayolni oldiga bordim. 6-7 xil salatlarni ishtaha ochadigan qilib qator terib qo'ygan. Keraklisini mazasini totib ko'rib, narxini so'rab olayotsam sotuvchining yonidagi "konkurent" ayollar, "hormasinlar Lolaxon" deb qolishdi. Sotuvchiyam o'zini eshitmaganga olib, men bilan savdo qilaverdi. Ko'rsez huddi koreys deb o'ylaysiz, ko'rinishi, gapirishiyu o'zini tutishi ham TanGem hamyurtlaridek...
Nima ham derdim. Haqiqiy mehnati bilan o'z mijozlariga ega bo'layotganlar qanchadan-qancha. Lekin Lolaxon kabi biznes deb o'zligini yo'qotishi kerakmikin?! To'g'ri bu bir ummondan tomchi bo'lgan holat. Baribir, odamlar orasida tirikchilikni deb, pul topish maqsadida turli yo'llarga yorg'alayotganlarga insof bersin, O'zi kifoya qilsin ekan.